PASYONG MAHAL - VIERNES SANTO-ANG PAGPAPAHID NI BERONIKA SA MAHAL NA MUKHA NG ATING PANGINOONG HESUKRISTO

Ang pagpahid ni Beronika sa
mahal na mukha ng ating
Panginoong Hesukristo

Alin mang sandata dito
di lubhang nakaaano
ang kamatayang totoo,
siyang pupuksa sa tao.
Papa, Hari ma’t ginoo.

Yaong mag-inang sing-ibig
lipos nang dalita’t sakit
halos di pa naniniig,
mata nila sa pagtitig
agad nagkalayong pilit.

Dali-daling pinalakad
niyong mga mararahas
bago’y lubhang naghihirap,
nangangalay ang balikat
ipinagtulakang agad.

Ay ano’y sa masakitan
ang mahal niyang katawan
nasubasob at nasungabang,
ang mukha’y naaagusan
ng pawis at dugong tunay.

Di ko na lubhang habaan
ang bahala na ay ikaw
mag-isip ng dilang bagay
kaluluwa’y isa lamang
kung masira’y pasasaan.

Laking hirap, laking sakit
pagod na hindi maisip
ang katawa’y nangininig
nagsipangurong ang litid
nitong Diyos na marikit.


Walang maipahid naman
sa mukhang nadidiliman
anong laking kahirapan
ang puspos sa kayamanan
walang mapulong basahan.

Kapagkaraka’y ugali
ni Beronikang may budhi
niyong bata pa mang munti,
at kung may paawa ngani
lilimusang dali-dali.

Di nabata’t di natiis
naawa siya’t nahapis
ng makita at masilip,
ang mukhang tigib ng sakit
ng dugo at madlang pawis.

Ipinahid kapagdaka
birang niyang dala-dala
loob ay kakaba-kaba,
bubunto-buntong hininga
hapis na walang kapara.

Sa laking kapangyarihan
nitong Diyos na maalam
himalang sukat pagtakhan,
mukha niya’y nalarawan
sa ipinahid na birang.

Natitiklop na talastas
yaong birang ba mapalad
sa gilid, likod at harap
kung ilaylay at iladlad
tatlong mukha’y nahahayag.

Ano pa’t hindi maisip
at di matarok nang bait
himalang gawa ng Langit,
sa birang na ipinahid
ni Beronikang may hapis.

Ay ano’y sa mapahiran
ang mukhang nadiliman
ay agad nang humiwalay,
ang masintahi’t maalam
puso ay halos matunaw.