Nang sumakay si Hesukristo sa
isang humenta at pumasok sa
Herusalem
DOMINGO DE RAMOS
Passio domini nostri Jesus
Christi, secundum mattheum
Ang tanang mga bihasa
marurunong na lahat na
paraparang nangagbadya,
na sinakyan ngang talaga
ni Hesus yaong humenta.
Nang malapit ng dumating
sa pinto ng Herusalem,
si Hesus ay umibis din,
at sumakay namang tambing
sa humentilya ang turing.
Pagka’t yaong humentilya
na anak niyong humenta,
bata’t dili makakaya,
kaya at sinakyang una
ni Hesus yaong ngang ina.
Dito na ngani natupad
ang hula ni Zacarias;
sinabi’t ipinasulat,
na sasakay ang Mesias
sa isang hayop na hamak.
Ang sinabi ni San Mateo
sa kaniyang Ebanghelio,
nang malapit ng magpasko,
piesta ng mga hudyo,
naglakbay si Hesukristo.
Si Hesus nang sasakay na
sa hayop na humentilya
iyong tanang mga kapa
niyong disipulos niya
iniangkas kapagdaka.
Lumakad na nga si Kristo
naliligid ng katoto,
sa Herusalem ang tungo,
at balak niyang totoo
ang pangangaral sa tao.
Nang matanto’t maalaman
na si Hesus na maalam
niyong taong karamihan
ay papasok sa Simbahan
sinalubong kapagkuwan.
Kaguluha’y di kawasa
ng matanda man at bata
paraparang natutuwa,
nagpupuring walang sawa
dito sa Poong dakila.
Yaong iba’y nagsikuha
ng palaspas at oliba,
ang iba naman ay kapa
ilinatag kapagdaka
kay Hesus na Poong Ama.
Isa’t isa’y umaawit
ng Hosanna filio David
at Benedictus qui venit,
salamat, aniya’y sumapit,
mahal na anak ni David.
Ang idinugtong pang sabi
ay in nomine Domini,
iyo pong gamutin kami,
sa ngalan ng nagkandili
at Diyos Ama mong kasi.
Habang daa’y umaawit
ng Hosanna filio David
tuwang hindi nga maisip,
pagpupuring walang patid
dito sa Poong marikit.
Sa malaking katuwaan,
niyong taong karamihan,
mula na ngang isinukal,
ng puso at gunamgunam
ng pariseos na tanan.
May pariseong lumapit
sa kay Hesus ay nagsulit,
aniya’y Maestrong ibig,
ang taong nangag-aawit
patahanin mo ang bibig.
Anitong si Hesukristo
ang kahima’t walang taong
magpuri sa akin dito,
ang naritong mga bato,
mangagpupuring totoo.
Nang ito’y maipangusap,
nagtuloy na ng paglakad
sa Templo siya tumambad
kasamang umaakibat,
ang apostoles na lahat.
Pumasok na sa templo
nangaral sa madlang tao,
marami namang milagro,
awang hindi mamagkano
ng Poong si Hesukristo.
Ang pilay at mga bulag
sampuang nangagsisiuad,
piping di makapangusap,
pinagaling niyang lahat
awang hindi hamak-hamak!
Marami’t lubhang makapal
ang gumaling na may damdam
nagsisikip ang Simbahan
tao’y hindi magkamayaw
nang pakikinig ng aral.
Nguni’t ang mga balawis
eskribas at saserdotes
halos magputok ang dibdib,
sa laki ng pagkagalit
dito sa Poong marikit.
Saka yaong mga lilo,
maginggiting pariseo,
pinagbawalan ang tao,
ang magpatuloy kay Kristo,
parurusahang totoo.
Maghapon ang Poong Ama
ay nangaral sa lahat na,
doon ipinakilala
ang linamnam at ang lasa
ng mahal niyang Dokrina.
Nang lulubog na ang araw,
mga tao’y nagsipanaw,
sa maghapo’y di kumain,
at ang Poong nangangaral
nasa loob ng Simbahan.
Walang sino mang pumiging
kay Hesus na Poon natin;
sa maghapo’y di kumain,
binatang mapaalipin,
ito’y aral din sa atin.
Lumabas na sa Simbahan,
itong Diyos na maalam
sampung disipulong abay,
at nagtuloy kapagkuwan
doon sa Bethaniang bayan.
A R A L
Kristiano’y sino ka man,
dito ay iyong pagmasdan
pagkawalang kabuluhan
ng papuri at parangal
dito sa hamak na bayan.
Ano pa’t pawang lisya,
ang mundo ay balintuna,
mali ang lahat na gawa;
kayamanan man at tuwa’y
parang asong nawawala.
Kapagka may pinipita
sa iyo at inoola,
totoong minamahal ka,
datapuwa’t kung nangyari na
dili ka na maalala.
Ang tao, hangga’t mayaman
marami ang kaibigan;
kung maghirap na ang buhay
kahit masumpong sa daan,
di na batii’t titigan.
Gayong ngani itong mundo
magdaraya’t walang toto,
pawang lihis na totoo,
pangimbulo’y nananalo
sa kaluluwa ng tao.
Tingi ang Poong si Hesus,
niyong Domingo de Ramos
marami ang nalulugod
nguni’t walang isang loob
na nag-anyaya’t naghandog.
Kaya ngayon, kapatid ko
karampatan isipan mo
ang kahulugan kung ano,
sa Seremonia sa templo,
sa mga araw na ito.
Kung kaya pinagsasama
ang palaspas at oliba
ay may laurel na lahok pa,
kahuluga’y mga Doktrina
ni Hesus sa madlang sala.
Sa Olibang kahulugan,
ang malaking kaawaan
nitong Diyos na maalam,
sa taong makasalanan
mga inanak ni Adan.
Ang laurel nama’y ganito
ang kahulugang totoo;
sa karapatan ni Kristo,
puputungan naman tayo
ng tuwang di mamagkano.
At kung kaya sinasarhan
yaong pinto ng Simbahan
kung papasok na nga bilang
yaong prosesiong mahal,
gayari ang kahulugan.
Sapagka’t si Kristong Ama
ay dili pa nagdurusa
sa mahal na Pasion niya,
at tunay pang nasasara
ang pintuan niyong Gloria.
Tutumbukin kapagkuwan
ng krus nga niyang tangan,
at ang pinto ng Simbahan
ay agad nang mabubuksan,
ito’y siyang kahulugan.
At kung ito’y maganap na,
sa krus ay maiparipa
pagkamatay nga sa dusa,
siya namang pagkabuka
ng pintuan niyong Gloria.
Kaya sa araw na ito,
ay kinakanta sa Templo
ang Pasion ni Hesukristo,
kahulugan ay ganito,
niyong dakilang Misterio.
Pagka’t kusa nang natupad
yaong hula ni Heremias
at ng lahat ng propetas,
nayari rin at naganap,
lahat nilang pangungusap.
Ang isa pang kahulugan
ay ang puring ibinigay
kay Hesus na Poong mahal
yaong mga napakinggan
ng pariseos na tanan.
Sumukal na nga ang dibdib
at sila’y pawang nagalit,
dito na nga pinag-isip,
ang paghuli at pagdakip,
dito sa Poong marikit.
Kaya nga taong binyagan
kung sino ka at ano man,
ang iyong napapakinggan
pag-isipan mong mahusay
sa loob mo’t gunamgunamin.
Matunaw na nga’t madurog
ang tigas ng iyong loob
gunitain mong tibobos
ang mga hirap ni Hesus
nang sa iyo ay pagsakop.
At maawa kang totoo
sa iyong kapuwa tao
tuloy namang isipin mo
yaong ginawa ni Kristo
sa araw ng Lunes Santo.
0 comments:
Post a Comment