Ang pagkasalubong ng ating
Panginoong Hesukristo sa mga
babae na ang mga mata’y lumuluha
Doon naman sa lansangan
may nakita siyang ilan
babaing luha-luhaan,
na pawang nangalulumbay
siya ang tinatangisan.
Di nabata’t nangusap din
si Hesus na poon natin
ay aniya mga giliw
sa puso ninyo’y itanima
yaring hirap na narating.
Bagkus ang tangisan ninyo
anak sampung mga apo
ang hirap na tiniis ko,
may oras na paririto
sasabihin ko sa inyo.
Lalong kapalad-palaran
di maipaglihing tunay
ng babaing sino pa man
at hindi matitingnan
hirap na kasasapitan.
At darating ang balita
pagkamatay kong masama
pawang tangis, pawang luha,
at mahanga’y huwag na nga
na nangabuhay sa lupa.
Ibig pa at nasa naman
ang sila’y mangatabunan
sa lupa at kabundukan,
ng di mapanood lamang
hirap na kasasapitan.
Ang idinugtong pa rito
na talinghaga ni Kristo
sukat isiping totoo,
nino mang may budhing tao
ang palaman ay ganito:
Kung ang kahoy na sariwa
namumunga ng sagana
pinuputol alipala,
sa tuyo at walang dagta
ano ang gagawin kaya?
Sa katuwirang totoo
ako’y walang salang tao
ang pamura ay ganito,
sa sukab at taong lilo
ang gagawin kaya’y ano?
Oh lubos na karunungan
nang Diyos na kalangitan!
oh labis nang kaawaan,
bibig na binubukalan
nang matatas na aral!
A R A L
Ikaw nanasang Kristiano
nang pasion ni Hesukristo
tumigil-tigil ka rito,
at magnilay kang totoo
sa sariling hinagap mo.
At ng iyong mapagnuynoy
ang pagkatuyo mo’t luoy
walang bunga’t walang dahon
kapagdaka’y mapuputol
at sa apoy magagatong.
Ito’y siyang wikain mo:
mag-isip ka nang totoo
kung may panimdim kang tao
maghinula ka na rito
sa talinghaga ni Kristo.
Ang Diyos ay banal na lubha
minura’t inalipusta
ay aba ikaw pa kaya
di ayupin alipala
gawa mo’y pawang masama!
Ang wikain mong maganda
oh budhi kong palamara
ngayon ay mag-isip ka na
ang loob mo ma’y nalanta
dilig-diligin mo tuwi na.
Luha ang siyang matuwid
na sa iyo idilig
na kung sakaling sumapit,
araw ng iyong pag-alis
ay may kitlin kang magamit.
Ang Langit at Sangsinukob
sa iyo nga’y napopoot
ibahin na ang iyong loob,
at nang huwag kang mahulog
sa balong katakut-takot.
Kung di mo ikabalisa
ang loob mo ay mag-iba
sa inyong gawang lahat na,
tunay na hindi sasala
sa impierno ka hahangga.
At kung duon ka mabulid
anong iyong masasapit?
pawang lumbay at pagtangis
dalitang hindi maisip
pagsisisi at hinagpis.
Di mo na mapagsaulan
ang maluwalhating bayan
doo’y walang katuwaan
na sukat ikatiwasay
ng kahit sumandali man.
At kundi rin mag-iba
loob mo at dilang sala
daratnan ng gayong dusa,
kaya ngayo’y magsisi ka
at tuloy magpenitensia.
Madla na ang nakita mo
na nangamatay na tao
bata, matanda’t ginoo
ikaw baga’y bukod dito
siyang lalagi sa mundo?
Nagkakamali kang tunay
matakot na at malumbay
pagdating ay walang malay,
lakas na di ano lamang
agad ka nang ibubuwal.
Panginoong Hesukristo sa mga
babae na ang mga mata’y lumuluha
Doon naman sa lansangan
may nakita siyang ilan
babaing luha-luhaan,
na pawang nangalulumbay
siya ang tinatangisan.
Di nabata’t nangusap din
si Hesus na poon natin
ay aniya mga giliw
sa puso ninyo’y itanima
yaring hirap na narating.
Bagkus ang tangisan ninyo
anak sampung mga apo
ang hirap na tiniis ko,
may oras na paririto
sasabihin ko sa inyo.
Lalong kapalad-palaran
di maipaglihing tunay
ng babaing sino pa man
at hindi matitingnan
hirap na kasasapitan.
At darating ang balita
pagkamatay kong masama
pawang tangis, pawang luha,
at mahanga’y huwag na nga
na nangabuhay sa lupa.
Ibig pa at nasa naman
ang sila’y mangatabunan
sa lupa at kabundukan,
ng di mapanood lamang
hirap na kasasapitan.
Ang idinugtong pa rito
na talinghaga ni Kristo
sukat isiping totoo,
nino mang may budhing tao
ang palaman ay ganito:
Kung ang kahoy na sariwa
namumunga ng sagana
pinuputol alipala,
sa tuyo at walang dagta
ano ang gagawin kaya?
Sa katuwirang totoo
ako’y walang salang tao
ang pamura ay ganito,
sa sukab at taong lilo
ang gagawin kaya’y ano?
Oh lubos na karunungan
nang Diyos na kalangitan!
oh labis nang kaawaan,
bibig na binubukalan
nang matatas na aral!
A R A L
Ikaw nanasang Kristiano
nang pasion ni Hesukristo
tumigil-tigil ka rito,
at magnilay kang totoo
sa sariling hinagap mo.
At ng iyong mapagnuynoy
ang pagkatuyo mo’t luoy
walang bunga’t walang dahon
kapagdaka’y mapuputol
at sa apoy magagatong.
Ito’y siyang wikain mo:
mag-isip ka nang totoo
kung may panimdim kang tao
maghinula ka na rito
sa talinghaga ni Kristo.
Ang Diyos ay banal na lubha
minura’t inalipusta
ay aba ikaw pa kaya
di ayupin alipala
gawa mo’y pawang masama!
Ang wikain mong maganda
oh budhi kong palamara
ngayon ay mag-isip ka na
ang loob mo ma’y nalanta
dilig-diligin mo tuwi na.
Luha ang siyang matuwid
na sa iyo idilig
na kung sakaling sumapit,
araw ng iyong pag-alis
ay may kitlin kang magamit.
Ang Langit at Sangsinukob
sa iyo nga’y napopoot
ibahin na ang iyong loob,
at nang huwag kang mahulog
sa balong katakut-takot.
Kung di mo ikabalisa
ang loob mo ay mag-iba
sa inyong gawang lahat na,
tunay na hindi sasala
sa impierno ka hahangga.
At kung duon ka mabulid
anong iyong masasapit?
pawang lumbay at pagtangis
dalitang hindi maisip
pagsisisi at hinagpis.
Di mo na mapagsaulan
ang maluwalhating bayan
doo’y walang katuwaan
na sukat ikatiwasay
ng kahit sumandali man.
At kundi rin mag-iba
loob mo at dilang sala
daratnan ng gayong dusa,
kaya ngayo’y magsisi ka
at tuloy magpenitensia.
Madla na ang nakita mo
na nangamatay na tao
bata, matanda’t ginoo
ikaw baga’y bukod dito
siyang lalagi sa mundo?
Nagkakamali kang tunay
matakot na at malumbay
pagdating ay walang malay,
lakas na di ano lamang
agad ka nang ibubuwal.
0 comments:
Post a Comment