Ang pagdalaw sa Templo ng
at pagtalima sa utos tungkol sa
paglilinis nanganak na babae na
tinatawag na Purificacion
Haring lilo at balawis
tampalasan si Herodes
ang puso'y halos mapunit,
sa laki ng pagkagalit
kayo nga'y bibigyang sakit.
Nang ito'y maipahayag
ang anghel nawala't suka't,
sa langit napaitaas;
ang mga haring mapalad,
agad namang nagsilakad.
Ugali nang una naman
ang manganak na sinuman,
di papasok sa Simbahan,
hanggang hindi maganapan
yaong apatnapung araw.
At kung babae ang anak
hihintin munang maganap
tatlumpung araw na singkad,
ito ang bilin at atas
ni Moises na sumulat.
Kung maganap na't mahusto
ang mga araw na ito
siyang pagdalaw sa Templo,
mag-aalay na totoo
ng isa bagang kordero.
Kung dukha at walang yaman
walang korderong ialay,
sukat ang tortola lamang,
o-pitson kayang inakay
ang sa templo'y ibibigay.
Nang apatnapung araw na,
ang panganganak ni Maria,
sumunod at tumalima,
mga ugaling nang una,
na ang ngala'y ley antigua.
Binalot na nga ang Ninio
niyong Birheng masaklolo
at iaalay sa Templo,
sa Diyos Amang totoo
Hari ng sang-uniberso.
Lumakad na kapagdaka,
si San Hosep ang kasama
dalawang pitson ang dala,
nang dumating naman sila
sa simbaha'y nagtuloy na.
Nang makapasok sa Templo
si Mariang Masaklolo
agad kinalong na rito
ni Simeon bunying tao,
ang Mesias na totoo.
Tuwang hindi ano lamang
ang kay Simeong nakamtan
mata'y agad isinilay
sa Diyos Amang maalam
at nag-wika kapagkuwan.
Diyos na Poon, aniya
dagat na Miserikodia,
ang buhay ko'y aanhin ko pa,
yamang akin nang nakita
itong sasakop sa sala.
Alin pa ang titingnan ko
lalong marikit sa mundo
kung dili nga ang
na aking kinalong dito't
iniaalay sa iyo?
At yamang iyong niloob
kung kaya siya nanaog
nang ang tanan ay masakop,
dugo niya'y mabubuhos
sa sala ng Sangsinukob.
Nang matapos ang orasyon
ng banal na si Simeon
iniabot na ang Sanggol,
sa Birheng Inang marunong
saka nagwika ng gayon:
Aniya ay malaki man
ang dala mong katuwaan
nguni't lalong kalumbayan,
ang iyong kasasapitan
kung dumating na ang araw.
Sa pagsakop, pakalara,
sa inako niyang sala
pawa mo ring makikita,
ang kararatnang lahat na
ni Hesus na iyong bunga.
Nang matanto at malining
ng Inang Mahal na Birhen
ang puso't agad na nalaing,
lumuhod at inihain
sa Diyos ang Niniong giliw.
Diyos na poon, aniya
Panginoon ko, at Ama,
ang bahala po'y ikaw na,
dito sa bigay mong bunga
na Anak kong sinisinta.
Yamang loob Mong totoo,
kaya siya naging tao
ngayo'y ibinibigay ko't,
iniaalay sa iyo
itong bugtong na
Ang bahala na nga'y Ikaw
sa kanilang pagkabuhay
sundin balang kalooban,
ako'y wala sa pagsuway
yamang
Wikang ito'y pagkatapos
ng Birheng Ina na Diyos
kinuha't agad binalot,
at dinala ngang tibobos
ang Anak niyang si Hesus.
Nang una'y ang kautusan
tungkol anak na panganay
ibibigay sa simbahan,
o tutubusin kaya naman
ng ama'y inang magulang.
Kaya ito'y ugali raw
ay alaalang matibay
nang ubusing ipapatay,
tanang anak na panganay
ng taga-Egiptong bayan.
At kung hindi ginanito
ng Diyos ang haring lilo
hindi
nakaalis na totoo
Israelitas na tao.
Ugaling ito'y sinunod
ng Birheng Inang tibobos
at nang di ang Poong Hesus
malagak, siya'y nadhandog
nang kabilinan sa utos.
Nang ito ay makaraan
nagsiuwi na pagkuwan
ang mag-asawang timtiman,
sa
na dating tinatahanan.
Magmula niyong pagdalaw
sa templo ng Birheng Mahal
malaki ang kaguluhan,
niyong taong karamihan
sa
Ang dahila'y pagkarinig
ng balita ng pastores
at lalo nang naligalig,
nang dumating na sumapit
ang tatlong haring mabait.
At ano't nang mapakinggan
ni Herodes na sukaban
itong mga kaguluhan,
lalo na nang di na dumaan
ang tatlong haring marangal.
Bait, isip ay nagulo
at hindi na nagkatuto
ang minagaling ng lilo,
pawang pugutan ng ulo
ang tanang sanggol sa reino.
Gayong gawa'y nang maisip
niyong haring walang bait;
isang gabi si San Hosep,
pinagsabihang umalis
ng isang anghel sa Langit.
0 comments:
Post a Comment