PASYONG MAHAL - ANG PAGKASALUBONG NI KRISTO SA KANIYANG MAHAL NA INA

Ang pagkasulubong ni Kristo
sa kanyang Mahal na Ina

Nang malabas na sa hukay
at si Hesus ay nabuhay
ang una niyang dinalaw
ang ang Inang namamanglaw
inaliw sa kalumbayan.

Doon nga sa Senakulo
ay pinaroonan ni Kristo
at binati nang ganito,
yaong Inang manglulumo
lumbay ay di mamagkano.

Aba, Ina kong mapalad
karamay-damay sa hirap
tingni yaring iyong Anak,
ang loob ay nang lumuwag
sa kapighatia’t sindak.

Matuwa na’t lumigaya
ang Poon ko’t aking Ina
yamang aking naganap na
ang pagsakop ko sa sala
sa tanang anak ni Eba.

Napawi na’t nakaraan
ang unos ng kasakitan
ngayon ay ang katuwaan
Ina ko’y siyang kakamtan
nitong aking pagkabuhay.

Ang tugon ng Birhen Ina
Aba bunso ko aniya
buhay niyaring kaluluwa,
loob ko’y nagkamit saya
sa iyo ng pagkakita.

Yaong mga tinataglay
hapis at kapighatian
ng puso kong nalulumbay,
ngayo’y agad nahalinhan
nang malaking katuwaan.

Ano pa’t ngayo’y nalubos
ang tuwa kong di matapos
oh! Anak kong sinta’t irog,
ang sukal ng aking loob
napawi ngayong tibobos.

Ikaw nga’t dili iba
ang buhay ko’t aking sinta
bunso ng di ka makita,
sa loob ko’y di magbawa
ang kalumbayang lahat na.

Ngayon nga lamang naibsan
puso ko ng kalumbayan
at ngayon naliwanagan,
mata kong pinag-ulapan
ng dilim ng kasakitan.

Halos di nalulubos pa
ang tuwa nang Birheng Ina
sa kanilang pagkikita,
ay pumanaw kapagdaka
si Hesus na Anak niya.