Ang pagkabuhay na Mag-uli ng
ating Panginoong Hesukristo
Resurrexit tertia die
secundum Scripturas
Niyong ding oras ay nanaw
ang kaluluwa sa katawan
niyong sumakop sa tanan
ay agad pinanaugan
yaong seno ni Abraham.
Kalangkap ang kaluluwa
sa katawan ay tumira
lubos ang omnipotensia
buong pagka Diyos niya
at kabagsikang lahat na.
At bagama’t naghiwalay
ang kaluluwa’t katawan
ay ang buong kadiyosan,
niya at kapangyarihan
na kapuwa nilangkapan.
Ibig nang ipakilala
sa tao at ipakita
buong pagka Diyos niya,
nang magsisampalataya
ang bulag na kaluluwa.
Sapagk’at nasasalatan
tayo nang kaliwanagan,
kaya nga pinanaugan,
ng Berbo at pinaronan
ang limbo ng mga banal.
Doon naman ay kasama
tanang Angeles sa Gloria
nagpupuri’t nagsasaya
at sila ang nangunguna
sa nanalo’t nagbiktoria.
Yaong seno’y nasasarhan
pinto ay nasususian
sa Salmos ay nasasaysay,
na ang madlang kasangkapan
para-parang tanso’t bakal.
Ay ano’y mapasok na
ng Mananakop sa sala
Angeles niyang kasama,
nangusap kapagkaraka
ito ang ipinagbadya:
Atollite portas, prinsipes
vestras; et elevamini, portae
aeternales, et introibiti
rex gloriae.
Buksi ang pintuan ninyo
prinsipes ng mga lilo
at papasok ngayon dito
itong Haring mananalo
sa Langit sadyang Imperio.
Nang ito’y maipagsaysay
niyong Angeles na tanan
agad ipinag-wasakan,
yaong pintong matitibay
ng mga demonyong hunghang.
Pumasok kapagkaraka
itong Sumakop sa sala
inaliw niyang lahat na,
ang doroong kaluluwa
Patriarkas at Propeta.
Lumiwanag na totoo
yaong madilim na seno
nguni’t lalong hirap ito,
at kasakitang totoo
nang mga lilog demonyo.
Sabihin ang katuwaan
niyong mga santong banal
papupuri’y walang humpay
at dumating ang Maykapal
na kanilang hinihintay.
Nasunod na nga ang pita
ni Abraham na Patriarka
natuwa at naligaya
si David bunying Propeta
Heremias at iba pa.
Ano pa’t ganap na ganap
ang tuwa’t pasasalamat
sa Sumakop at naghirap
at aling dilang matalas
doo’y makapangungusap.
Ng husto na’t walang kulang
maganap na tatlong araw
ng kaniyang pagkamatay,
sumilid na sa katawan
kaluluwa niyang mahal.
Kalangkap din at kasama
buong pagka-Diyos niya
kabagsikang walang hangga,
at kapangyarihang sadya
na walang makakapara.
Namimitak at sisilang
ang araw sa Silangan
ng lumabas sa baunan
iyong Sumakop sa tanan
siya na ngang pagkabuhay.
Dikit na walang katulad
katawa’y sakdal ng dilag
lubos na pagkaliwanag,
nitong nanalong nagbuhat
na ikalawang Personas.
Pagkalabas sa baunan
ng mahal niyang katawan
natulig at nangabuwal,
naparapa’t nasunggabang
ang doroong mga bantay.
Isang Anghel ang nananog
sa batong takip lumuklok
dikit at kalugod-lugod
di matitigang tibobos
sino mang mahinang loob.
Nagwagi na ngang totoo
ang Poong si Hesukristo
at pawa niyang tinalo,
ang sukab at mga lilo
kaaway niyang demonyo.
At doon sa pagkaluklok
nang bumantay na soldados
ang mabunying si Longinos
nag-iba’t nagbagong loob
ng ito ay mapanood.
Natakot ngani nangamba
ang kaniyang kaluluwa
nag-isip, nag-alaala
agad sumampalataya
kay Hesus na Poong Ama.
Ano’y nang mahimasmasan
loob nilang nalunasan
agad nang nasang-usapan,
na yao’y patakpan-takpan
huwag ipagmakaingay.
Ang bayaning si Longinos
di pumayag di sumunod
sa baya’y agad pumasok,
humarap na nga’t dumulog
sa eskribas at pariseos.
Na ang kaniyang tinuran
sa mga pinunong bayan
ay anya mga mahal,
yaong kay Hesus na bangkay
ngayo’y nag-uling nabuhay.
Kaming nangagsitanod
naparapa’t nasubasob
nang malaking pagkalunos
sa kaliwanagang puspos
niyong katawan ni Hesus.
Itong sinabi kong tanan
ay inyong paniwalaan
at pawang katotohanan
kaninang madaling araw
siyang paglabas sa hukay.
Nang mabatid yaong wika
na kay Longinong balita
nangagulo alipala,
yaong mga aliktiya
at nangawalan ng diwa.
Ang naisipan nga nila
at kanilang minaganda
sinaad kapagkaraka,
si Longinos at iba pa
soldados niyang kasama.
Kami anilang napipisan
dito’y pawang punong bayan
aming pangakong matibay,
ginto’t pilak kayamanan
opisio at katungkulan.
Tantong ibibigay namin
ano man ang inyong hingin
ito lamang ay ilihim
huwag ng sabi-sabihin
sa taong sino ma’t alin.
Ang ibang mga soldado
taksil at mapangimbulo
puso nila’y nagugulo,
sa mga pangakong ito
nagsipayag napa oo.
Nguni’t yaong si Longinos
kapitan, timtimang loob
munti ma’y di malamuyot,
sa pangako’t mga handog
niyong mga pariseos.
Ano pa at tinalikdan
ang layaw sa kalupaan
nagbgao ng nga nang asal,
kumilala nang matibay
sa Diyos na Poong Mahal.
Kaya nga’t ang isinagot
sa mga hunghang na loob
aniya’y kahit malagot
hininga ko ma’y matapos
ay aking ipagbabantog.
Aking pamamalitaan
mga taong karamihan
dito sa loob ng bayan
nang totoong pagkabuhay
nang inyong pinarusahan.
Nang ito ay mawika na
ni Longinos na nagbadya
pumanaw kapagkaraka,
ang balang taong makita
pinamalitaan niya.
Ipinahayag na rito
ng bayaning si Longino
sa madla’t maraming tao,
na nabuhay ngang totoo
ang Poong Hesukristo.
Ano’y sa hindi pumayag
si Longinos na mapalad
ay nangapoot na lahat,
ang pariseos at eskribas
diddib ay halos mawalat.
Agad nilang inutusan
ang soldadong karamihan
na hanaping pagpilitan
kahit saan man humanggan
yaong bayaning kapitan.
Ano pa nga’t di napagod
ang umusig na soldados
at sapagka’t si Longinos,
nagkusa nang napagapos
sa mga taksil na loob.
Ang kaniyang napagbulay
sa sariling gunam-gunam
ang Diyos aniyang mahal,
napamura’t napatampal
bago’y walang kasalanan.
Ay ako pa kaya baga
taong lilo’t palamara
parating nagkakasala,
ano at hindi magbata
nitong kanilang parusa?
Alipala ay nagturing
sa nangagsihuling taksil
ay aniya mga giliw,
ako ay bago patayin
sumandaling inyong dinggin.
Kikilalanin kong utang
sa inyong nagkakapisan
kung ako’y inyong pakinggan
yamang hindi maliliban
yaring aking pagkamatay.
Napa oo’t nagsipayag
ang soldadong mararahas
at si Longinong mapalad,
alipala’y nagpahayag
ito ang ipinangusap:
Mga irog ko, aniya,
katoto ko’t aking sama
ay mula nang una-una,
bulag yaring mga mata
loob sampung kaluluwa.
Walang munting malay-malay
sa daan nang katuwiran
at ang nakikita ko lamang,
ay ang mga likong aral
lihis nating kagagawan.
Mula ng aking maulos
ang tagiliran ni Hesus
dugo’t tubig ang sumipot,
sa kabulagan kong puspos
siyang tantong nakagamot.
Dugo niyang mahalaga
tumama sa aking mata
ay siyang nakaginhawa,
lumiwanag, nakakita
ang bulag kong kaluluwa.
At bukod sa rito naman
nang siya’y ating tanuran
sa huertong pinaglibingan
at ng lumabas sa hukay
katawa’y nakasisilaw.
Yaon ang siyang mula na
ang aking pagkabalisa
kaya ngayon mga oya,
tantong hindi mag-iiba
yaring pagsampalataya.
Kahit maging sanglibo man
ang buhay niyaring katawan
pawa kong ipapapatay,
kung inyong pagpipilitan
na siya’y aking talikdan.
Nang mawika na’t masambit
yaong wikang matatamis
ay si Longinong mabait
tumingala na sa langit
ito ang ipinagsulit:
Panginoon ko, aniya,
Diyos na tatlong Persona
ikaw po ang bahala na
na mag-ampon at kumuha
sa buhay ko’t kaluluwa.
Di man dapat Amang mahal
akin pong iniaalay
yaring kaluluwa’t buhay,
yamang ikaw rin po naman
sa aki’y siyang nagbibigay.
Lubos akong umaasa
sa iyong mahal na grasya
ako po’y nagsisisi na,
at totoong nagtitika
sa lahat kong gawang sala.
Hesus ko’y tanggapin mo
yaring kikitling buhay ko
ipagtatanggol mong totoo
yamang dahilan sa iyo
ang pagkamatay kong ito.
Hesus ay iyong isama
sa Pasion mo’t pagdurusa
yamang ikaw ri’t dili iba,
sakdalan tuwi-tuwi na
luwalhati nang lahat na.
Hesus o ikaw nga lamang
ang aking inaasahan
lubos na magtatangkakal,
sa panganib na ano man
na aking pagdaraanan.
Hesus, Hesus iyong kuha
papanaw kong kaluluwa
ikaw’y siyang bahala na
mag-ampon at magkalara
sa panganib na lahat na.
Ay ano’y ng maihandog
ang kaluluwa sa Diyos
ay ito ngang si Longinos,
nangusap pa ngang tibobos
sa nagsihuling soldados.
Ay aniya’y mga mahal
na dito ay inutusan
kung inyong kalooban,
ay alisan na ng buhay
yaring lupa kong katawan.
Nang ito’y maipagturing
ni Longinong masintahin
doo’y may isang taksil,
agad inutos na tambing
ng taglay niyang patalim.
Alipala’y pinugutan
ni Longinos na matapang
itong bayaning kapitan
yaon na ang siyang hanggan
at totoong pagpatay.
Dinapit kapagkaraka
ang kaniyang kaluluwa
Angeles na masasaya,
at doon nA guminhawa
sa buhay na walang hangga.
A R A L
Tayo naming taong lahat
sa kaniya’y makitulad
magtiis ng madlang hirap,
at ng magkamit patawad
sa Diyos Haring mataas.
Kaluluwa nati’t buhay
sa Diyos natin ialay
ng tayo ay makinabang,
ng lubos na katuwaan
doon sa Langit na bayan.
Na para nang pagbabata
niyong martir na maganda
kaya nga’t ang kaluluwa,
nagkamit ng tuwa’t saya
sa Langit na sadyang Gloria.
ating Panginoong Hesukristo
Resurrexit tertia die
secundum Scripturas
Niyong ding oras ay nanaw
ang kaluluwa sa katawan
niyong sumakop sa tanan
ay agad pinanaugan
yaong seno ni Abraham.
Kalangkap ang kaluluwa
sa katawan ay tumira
lubos ang omnipotensia
buong pagka Diyos niya
at kabagsikang lahat na.
At bagama’t naghiwalay
ang kaluluwa’t katawan
ay ang buong kadiyosan,
niya at kapangyarihan
na kapuwa nilangkapan.
Ibig nang ipakilala
sa tao at ipakita
buong pagka Diyos niya,
nang magsisampalataya
ang bulag na kaluluwa.
Sapagk’at nasasalatan
tayo nang kaliwanagan,
kaya nga pinanaugan,
ng Berbo at pinaronan
ang limbo ng mga banal.
Doon naman ay kasama
tanang Angeles sa Gloria
nagpupuri’t nagsasaya
at sila ang nangunguna
sa nanalo’t nagbiktoria.
Yaong seno’y nasasarhan
pinto ay nasususian
sa Salmos ay nasasaysay,
na ang madlang kasangkapan
para-parang tanso’t bakal.
Ay ano’y mapasok na
ng Mananakop sa sala
Angeles niyang kasama,
nangusap kapagkaraka
ito ang ipinagbadya:
Atollite portas, prinsipes
vestras; et elevamini, portae
aeternales, et introibiti
rex gloriae.
Buksi ang pintuan ninyo
prinsipes ng mga lilo
at papasok ngayon dito
itong Haring mananalo
sa Langit sadyang Imperio.
Nang ito’y maipagsaysay
niyong Angeles na tanan
agad ipinag-wasakan,
yaong pintong matitibay
ng mga demonyong hunghang.
Pumasok kapagkaraka
itong Sumakop sa sala
inaliw niyang lahat na,
ang doroong kaluluwa
Patriarkas at Propeta.
Lumiwanag na totoo
yaong madilim na seno
nguni’t lalong hirap ito,
at kasakitang totoo
nang mga lilog demonyo.
Sabihin ang katuwaan
niyong mga santong banal
papupuri’y walang humpay
at dumating ang Maykapal
na kanilang hinihintay.
Nasunod na nga ang pita
ni Abraham na Patriarka
natuwa at naligaya
si David bunying Propeta
Heremias at iba pa.
Ano pa’t ganap na ganap
ang tuwa’t pasasalamat
sa Sumakop at naghirap
at aling dilang matalas
doo’y makapangungusap.
Ng husto na’t walang kulang
maganap na tatlong araw
ng kaniyang pagkamatay,
sumilid na sa katawan
kaluluwa niyang mahal.
Kalangkap din at kasama
buong pagka-Diyos niya
kabagsikang walang hangga,
at kapangyarihang sadya
na walang makakapara.
Namimitak at sisilang
ang araw sa Silangan
ng lumabas sa baunan
iyong Sumakop sa tanan
siya na ngang pagkabuhay.
Dikit na walang katulad
katawa’y sakdal ng dilag
lubos na pagkaliwanag,
nitong nanalong nagbuhat
na ikalawang Personas.
Pagkalabas sa baunan
ng mahal niyang katawan
natulig at nangabuwal,
naparapa’t nasunggabang
ang doroong mga bantay.
Isang Anghel ang nananog
sa batong takip lumuklok
dikit at kalugod-lugod
di matitigang tibobos
sino mang mahinang loob.
Nagwagi na ngang totoo
ang Poong si Hesukristo
at pawa niyang tinalo,
ang sukab at mga lilo
kaaway niyang demonyo.
At doon sa pagkaluklok
nang bumantay na soldados
ang mabunying si Longinos
nag-iba’t nagbagong loob
ng ito ay mapanood.
Natakot ngani nangamba
ang kaniyang kaluluwa
nag-isip, nag-alaala
agad sumampalataya
kay Hesus na Poong Ama.
Ano’y nang mahimasmasan
loob nilang nalunasan
agad nang nasang-usapan,
na yao’y patakpan-takpan
huwag ipagmakaingay.
Ang bayaning si Longinos
di pumayag di sumunod
sa baya’y agad pumasok,
humarap na nga’t dumulog
sa eskribas at pariseos.
Na ang kaniyang tinuran
sa mga pinunong bayan
ay anya mga mahal,
yaong kay Hesus na bangkay
ngayo’y nag-uling nabuhay.
Kaming nangagsitanod
naparapa’t nasubasob
nang malaking pagkalunos
sa kaliwanagang puspos
niyong katawan ni Hesus.
Itong sinabi kong tanan
ay inyong paniwalaan
at pawang katotohanan
kaninang madaling araw
siyang paglabas sa hukay.
Nang mabatid yaong wika
na kay Longinong balita
nangagulo alipala,
yaong mga aliktiya
at nangawalan ng diwa.
Ang naisipan nga nila
at kanilang minaganda
sinaad kapagkaraka,
si Longinos at iba pa
soldados niyang kasama.
Kami anilang napipisan
dito’y pawang punong bayan
aming pangakong matibay,
ginto’t pilak kayamanan
opisio at katungkulan.
Tantong ibibigay namin
ano man ang inyong hingin
ito lamang ay ilihim
huwag ng sabi-sabihin
sa taong sino ma’t alin.
Ang ibang mga soldado
taksil at mapangimbulo
puso nila’y nagugulo,
sa mga pangakong ito
nagsipayag napa oo.
Nguni’t yaong si Longinos
kapitan, timtimang loob
munti ma’y di malamuyot,
sa pangako’t mga handog
niyong mga pariseos.
Ano pa at tinalikdan
ang layaw sa kalupaan
nagbgao ng nga nang asal,
kumilala nang matibay
sa Diyos na Poong Mahal.
Kaya nga’t ang isinagot
sa mga hunghang na loob
aniya’y kahit malagot
hininga ko ma’y matapos
ay aking ipagbabantog.
Aking pamamalitaan
mga taong karamihan
dito sa loob ng bayan
nang totoong pagkabuhay
nang inyong pinarusahan.
Nang ito ay mawika na
ni Longinos na nagbadya
pumanaw kapagkaraka,
ang balang taong makita
pinamalitaan niya.
Ipinahayag na rito
ng bayaning si Longino
sa madla’t maraming tao,
na nabuhay ngang totoo
ang Poong Hesukristo.
Ano’y sa hindi pumayag
si Longinos na mapalad
ay nangapoot na lahat,
ang pariseos at eskribas
diddib ay halos mawalat.
Agad nilang inutusan
ang soldadong karamihan
na hanaping pagpilitan
kahit saan man humanggan
yaong bayaning kapitan.
Ano pa nga’t di napagod
ang umusig na soldados
at sapagka’t si Longinos,
nagkusa nang napagapos
sa mga taksil na loob.
Ang kaniyang napagbulay
sa sariling gunam-gunam
ang Diyos aniyang mahal,
napamura’t napatampal
bago’y walang kasalanan.
Ay ako pa kaya baga
taong lilo’t palamara
parating nagkakasala,
ano at hindi magbata
nitong kanilang parusa?
Alipala ay nagturing
sa nangagsihuling taksil
ay aniya mga giliw,
ako ay bago patayin
sumandaling inyong dinggin.
Kikilalanin kong utang
sa inyong nagkakapisan
kung ako’y inyong pakinggan
yamang hindi maliliban
yaring aking pagkamatay.
Napa oo’t nagsipayag
ang soldadong mararahas
at si Longinong mapalad,
alipala’y nagpahayag
ito ang ipinangusap:
Mga irog ko, aniya,
katoto ko’t aking sama
ay mula nang una-una,
bulag yaring mga mata
loob sampung kaluluwa.
Walang munting malay-malay
sa daan nang katuwiran
at ang nakikita ko lamang,
ay ang mga likong aral
lihis nating kagagawan.
Mula ng aking maulos
ang tagiliran ni Hesus
dugo’t tubig ang sumipot,
sa kabulagan kong puspos
siyang tantong nakagamot.
Dugo niyang mahalaga
tumama sa aking mata
ay siyang nakaginhawa,
lumiwanag, nakakita
ang bulag kong kaluluwa.
At bukod sa rito naman
nang siya’y ating tanuran
sa huertong pinaglibingan
at ng lumabas sa hukay
katawa’y nakasisilaw.
Yaon ang siyang mula na
ang aking pagkabalisa
kaya ngayon mga oya,
tantong hindi mag-iiba
yaring pagsampalataya.
Kahit maging sanglibo man
ang buhay niyaring katawan
pawa kong ipapapatay,
kung inyong pagpipilitan
na siya’y aking talikdan.
Nang mawika na’t masambit
yaong wikang matatamis
ay si Longinong mabait
tumingala na sa langit
ito ang ipinagsulit:
Panginoon ko, aniya,
Diyos na tatlong Persona
ikaw po ang bahala na
na mag-ampon at kumuha
sa buhay ko’t kaluluwa.
Di man dapat Amang mahal
akin pong iniaalay
yaring kaluluwa’t buhay,
yamang ikaw rin po naman
sa aki’y siyang nagbibigay.
Lubos akong umaasa
sa iyong mahal na grasya
ako po’y nagsisisi na,
at totoong nagtitika
sa lahat kong gawang sala.
Hesus ko’y tanggapin mo
yaring kikitling buhay ko
ipagtatanggol mong totoo
yamang dahilan sa iyo
ang pagkamatay kong ito.
Hesus ay iyong isama
sa Pasion mo’t pagdurusa
yamang ikaw ri’t dili iba,
sakdalan tuwi-tuwi na
luwalhati nang lahat na.
Hesus o ikaw nga lamang
ang aking inaasahan
lubos na magtatangkakal,
sa panganib na ano man
na aking pagdaraanan.
Hesus, Hesus iyong kuha
papanaw kong kaluluwa
ikaw’y siyang bahala na
mag-ampon at magkalara
sa panganib na lahat na.
Ay ano’y ng maihandog
ang kaluluwa sa Diyos
ay ito ngang si Longinos,
nangusap pa ngang tibobos
sa nagsihuling soldados.
Ay aniya’y mga mahal
na dito ay inutusan
kung inyong kalooban,
ay alisan na ng buhay
yaring lupa kong katawan.
Nang ito’y maipagturing
ni Longinong masintahin
doo’y may isang taksil,
agad inutos na tambing
ng taglay niyang patalim.
Alipala’y pinugutan
ni Longinos na matapang
itong bayaning kapitan
yaon na ang siyang hanggan
at totoong pagpatay.
Dinapit kapagkaraka
ang kaniyang kaluluwa
Angeles na masasaya,
at doon nA guminhawa
sa buhay na walang hangga.
A R A L
Tayo naming taong lahat
sa kaniya’y makitulad
magtiis ng madlang hirap,
at ng magkamit patawad
sa Diyos Haring mataas.
Kaluluwa nati’t buhay
sa Diyos natin ialay
ng tayo ay makinabang,
ng lubos na katuwaan
doon sa Langit na bayan.
Na para nang pagbabata
niyong martir na maganda
kaya nga’t ang kaluluwa,
nagkamit ng tuwa’t saya
sa Langit na sadyang Gloria.
0 comments:
Post a Comment