Pagpanaog ng Diyos Espiritu
Santo sa mga Apostoles
Nang umakyat na sa Langit
ang Poong kaibig-ibig
nagpupuring walang patid,
ang Birheng Inang marikit
sampung mga Apostoles.
Doon nga sa Senakulo
nagpisan ang disipulo
nang Poong si Hesukristo
na naghihinta’y saklolo
niyong Personang ikatlo.
Araw, gabi, walang tahan
nananalanging mataman
doon nila hinihintay,
ang grasia’t kabagsikan
ng Diyos sa kalangitan.
Ng maging sampung araw na
mulang umakyat sa Gloria
si Hesus na Poong Ama,
ay nanaog kapagdaka
yaong ikatlong Persona.
Doon sa pagkakatipon
at mga pag-oorasyon
ng tanang mga Apostol,
sa ulo nila’y pumatong
titig-isang dilang apoy.
Na nagmula sa Langit
na hindi naman mainit
ito ang grasiang bihis,
nang Espiritu ng marikit
sa doroong Apostoles.
Silang lahat ay binigyan
niyong grasiang lubhang mahal
may hangin naming nagdaan
lakas na di ano lamang
na nakaaliw sa tanan.
Doon ngani tumanggap na
loob nila ay sumigla
nangawala nag pangamba
nahalinhan kapagdaka
ng tuwa’t pagkaligaya.
Sari-saring mga wika
natutuhan nilang pawa
sa malaking pagkatuwa
nanaw na nga alipala
at mangangaral sa madla.
Tanghaling tapat ang araw
nangaglibot sa daan
lahat ay inaralan
di nila kinatakutan
ang mga pinunong bayan.
Yaon anilang si Hesus
na ipinako sa Krus
totoong Anak ng Diyos
kaya kaming disipulos
sa kaniya’y sumununod.
Ano pa’t ang buong bayan,
mga nasyong bagay-bagay,
naroot nagkakapisan
pawang nalalaganapan
ng kanilang pangangaral.
Balang taong makakita
para-parang nagtataka
nguni’t bukod at kaiba,
hindi sumampalataya
buong hudyong lahat na.
Palibhasa’y matitigas
loob nilang di maagnas
batong buhay ang katulad
ang parating hinahangad
ay gumawa ng di dapat.
Agad nilang inupatan
ang mga tao sa bayan
na huwag paniwalaan,
yaong mga pangangaral
nang Apostoles na tanan.
Ang isang idinugtong pa
niyong mga palamara
sa lahat ipinagbadya,
ang Apostoles anila’y
nalalangong para-para.
Kaya nga’t lubhang matalas
dila nilang nangungusap
bago’y mga imbi’t duwag,
walang puri’t taong hamak
mga loob na halaghag.
Marami at makapal nga
ang kanilang upasala
mga wikang gawa-gawa,
magdaraya palibhasa
lupit ng walang kamukha.
Mayroon ding nahibuan
na mga tao sa bayan
nguni at lalong makapal
ang naniwalang matibay
sa mga mahal na aral.
Yaon ang siyang mula na
ng pag-aral sa lahat na
pawang nangagpenitensia
at totoong nangagtika
sa kanilang gawang sala.
Doon na nga pinunuan
ang pangangaral sa tanan
linibot ang buong bayan,
ang Sangmundoo’y kinalatan
nang Apostoles na tanan.
Ano pa’t nagkatotoo
yaong winika ni Kristo
na ang mga disipulo,
magpapahayag sa mundo
ng kaniyang Ebanghelio.
Santo sa mga Apostoles
Nang umakyat na sa Langit
ang Poong kaibig-ibig
nagpupuring walang patid,
ang Birheng Inang marikit
sampung mga Apostoles.
Doon nga sa Senakulo
nagpisan ang disipulo
nang Poong si Hesukristo
na naghihinta’y saklolo
niyong Personang ikatlo.
Araw, gabi, walang tahan
nananalanging mataman
doon nila hinihintay,
ang grasia’t kabagsikan
ng Diyos sa kalangitan.
Ng maging sampung araw na
mulang umakyat sa Gloria
si Hesus na Poong Ama,
ay nanaog kapagdaka
yaong ikatlong Persona.
Doon sa pagkakatipon
at mga pag-oorasyon
ng tanang mga Apostol,
sa ulo nila’y pumatong
titig-isang dilang apoy.
Na nagmula sa Langit
na hindi naman mainit
ito ang grasiang bihis,
nang Espiritu ng marikit
sa doroong Apostoles.
Silang lahat ay binigyan
niyong grasiang lubhang mahal
may hangin naming nagdaan
lakas na di ano lamang
na nakaaliw sa tanan.
Doon ngani tumanggap na
loob nila ay sumigla
nangawala nag pangamba
nahalinhan kapagdaka
ng tuwa’t pagkaligaya.
Sari-saring mga wika
natutuhan nilang pawa
sa malaking pagkatuwa
nanaw na nga alipala
at mangangaral sa madla.
Tanghaling tapat ang araw
nangaglibot sa daan
lahat ay inaralan
di nila kinatakutan
ang mga pinunong bayan.
Yaon anilang si Hesus
na ipinako sa Krus
totoong Anak ng Diyos
kaya kaming disipulos
sa kaniya’y sumununod.
Ano pa’t ang buong bayan,
mga nasyong bagay-bagay,
naroot nagkakapisan
pawang nalalaganapan
ng kanilang pangangaral.
Balang taong makakita
para-parang nagtataka
nguni’t bukod at kaiba,
hindi sumampalataya
buong hudyong lahat na.
Palibhasa’y matitigas
loob nilang di maagnas
batong buhay ang katulad
ang parating hinahangad
ay gumawa ng di dapat.
Agad nilang inupatan
ang mga tao sa bayan
na huwag paniwalaan,
yaong mga pangangaral
nang Apostoles na tanan.
Ang isang idinugtong pa
niyong mga palamara
sa lahat ipinagbadya,
ang Apostoles anila’y
nalalangong para-para.
Kaya nga’t lubhang matalas
dila nilang nangungusap
bago’y mga imbi’t duwag,
walang puri’t taong hamak
mga loob na halaghag.
Marami at makapal nga
ang kanilang upasala
mga wikang gawa-gawa,
magdaraya palibhasa
lupit ng walang kamukha.
Mayroon ding nahibuan
na mga tao sa bayan
nguni at lalong makapal
ang naniwalang matibay
sa mga mahal na aral.
Yaon ang siyang mula na
ng pag-aral sa lahat na
pawang nangagpenitensia
at totoong nangagtika
sa kanilang gawang sala.
Doon na nga pinunuan
ang pangangaral sa tanan
linibot ang buong bayan,
ang Sangmundoo’y kinalatan
nang Apostoles na tanan.
Ano pa’t nagkatotoo
yaong winika ni Kristo
na ang mga disipulo,
magpapahayag sa mundo
ng kaniyang Ebanghelio.
0 comments:
Post a Comment