Ang paghuhukom ng ating
Panginoong Hesukristo sa
Sanglibutang tao.
Ang winika ni San Mateo
sa kanyang Ebanghelio
walang pagsalang totoo,
aniya’y si Hesukristo
muling mananaog dito.
Kaniya ngang huhukuman
ang buong Sangkatauhan
nguni’t hindi malalaman,
nino mang banal na banal
kung aling oras at araw.
Subali’t hindi sasala
itong pagparito niya
niyong pa mang unang-una,
kaniyang ipinagbadya
sa mga Santos Propeta.
Kaya nga at itinitik
sa buong Salmos ni David
itong araw kung sumapit
pawang magugulong pilit
ang lupa sampu ng Langit.
Nang kay Moises ay iabot
ang sampung utos na Diyos
madlang kakila-kilabot,
ang tunay na napanood
doon sa Sinay na bundok.
Dilim na kapanglaw-panglaw
kidlat ay di magpatantan
kulog ay gayon din naman,
na anaki’y magugunaw
ang buong sangkabundukan.
Yaon ay kaya pakita
nang Diyos sa taong sala
ng matanto ng lahat na
na dapat magsitalima
ang tao sa utos niya.
Kung doon sa pag-aabot
kay Moises niyong utos
gayon nang katakut-takot
na ipinakita nang Diyos
doon sa Sinay na bundok.
Di lalong kagitla-gitla
kung muling manaog siya
at tayo’y huhukuman na,
saka hihingan nang kuenta
ang tao kung tumalima.
Doon nga ipatatanghal
sa buong sangsinukuban
ang buong kapangyarihan
at ganap na kabagsikan
ng Diyos Poong Maykapal.
Hindi na mababang loob
ang ipakikita ni Hesus
para nang unang manaog,
niyong ipako sa Krus
nang mga lilong hudyos.
Kundi matang nanglilisik
at mukhang puno ng galit
saka ang hawak at bitbit,
nitong Diyos na mabagsik
espadang namimilansik.
Araw na ibig matupad
ni Hesus Haring mataas
pagbawi sa mga sukab,
galit niyang nag-aalab
laong panahong iningat.
Ano pa’t doo’y wala na
munti mang miserikordia
at ang pananangan niya,
ang paghuhukom sa lahat na
ng kaniyang pagkahustisya.
At kung dumating na naman
ang panahong takdang araw
sa Langit at kalupaan
sa hangin at karagatan
may mga tandang lilitaw.
Ang mga kometang ito
ay makikitang totoo
kung matatapos ang mundo,
ano pa’t ang madlang tao
para-parang magugulo.
At ang araw na masinag
ay magdidilim na agad
at ang sangmaliwanag
mamumulang dili hamak
dugo ang siyang katulad.
At ang bituing lahat na
tala at madlang planeta
ay kukulimlim pagdaka
tuloy namang mag-iiba
sa dating tahanan nila.
Anaki’y mangahuhulog
sa lupa ang tanang astros
tantong kakila-kilabot
ang maiilap na hayop
sa baya’y magsisipasok.
Pawang mangagsisiungal
ng tantong kalumbay-lumbay
at ito’y pakitang tunay,
sa magiging kasiraan
ng kanilang pagkabuhay.
Sa dagat magsisibangon
matataas na daluyong
kaigtla-gitla ang ugong,
ang lupa’y malilinggatong
halos tabunan ng alon.
Sa hangi’y mapapakinggan
ang malaking kaingayan
ay parating magigikla,
ang katulad at kabagay
ehersitong nag-aaway.
Katakut-takot ang kidlat
kulog ay lubhang malakas
lintik ay mananambulat,
ang bundok at mga gubat
para-parang mag-aalab.
Magugulong di kawasa
ang mga tao sa lupa
ang lahat ay mamumutla
di mabibigkas ng dila
at mangawawalang diwa.
Di na mangagkakatuto
bata’t matanda sa mundo
ano pa nga’t gulong-gulo
at kapuwa rin Kristiano
mangagbabakang totoo.
Nguni at ito’y hindi pa
na sukat ikabalisa
ang lalong kagitla-gitla,
na mundo’y kung sumipot na
yaong taong palamara.
Yaong sukaban at lilo
magdarayang walang tuto
kalupit-lupit na tao,
kampon ng mga demonyo
ang pangala’y Anti Kristo.
Ang wika ng mga paham
na nagsabi at nagsaysay
ay yaong tribi ni Dan,
siya raw panggagalingan
nitong lilo at kaaway.
Halay na di mamagkano
ng dugo’t pagiging-tao
ipaglilihi ang lilo,
sa kasalanang insesto
na galing sa sakrilehio.
Kung ito’y ipagbuntis na
ng kulang palad na ina
ay parating magigikla,
at madla ang makikita
na katatakutan niya.
Parating gugulat-gulat
yaong inang kulang palad
at alapaap ng alapaap,
at kaya gayon ang sindak
demonyo nga ang lalabas.
Ito ang siyang nakita
ni San Huan na nagbadya
sa Apokalipsis niya,
ng panahong una-una
hayop na walang kapara.
Lalo sa hayop na tanan
na kaniyang napagmasdan
katakut-takot matingnan,
pito ulo’t sampung sungay
iisa naman ang katawan.
Doon nahahalimbawa
kapangyarihang dakila
nitong malupit na diwa,
ng siyang ipaniwala
ng imbing tao sa lupa.
Gayon ang sabi’t pahayag
ng mga Santos Propetas
kaya naman isinulat,
nang mga Ebanghelistas
sa Ebanghelyong marilag.
Ito’y pagkakalooban
nang Diyos at kapasyahan
gumawa ng kababalaghan,
at kaniyang makakamtan
ang yaman sa karagatan.
Ang mga pagmimilagro
tutulungan ng demonyo
siya ay magkakabayo,
ano pa’t sa buong mundo
maghahari itong lilo.
Ang kaniyang mga aral
masasama’t di katuwiran
madlang ugali’y mahalay,
ipagbabantog sa tanan
siya’y ang Kristianong tunay.
Ang lahat niyang kasama
mamamansag na Propeta
hihibuan ang lahat na
nang magsisampalataya
sa lihis na aral niya.
Ang sino mang sumalansang
at sa kaniya’y sumuway
tambing na parurusahan,
ng dusang makamamatay
para ng martir na tunay.
At ang mga masunurin
sa gawang hindi magaling
kaniyang pagpapalain,
ng tumalikod na tambing
sa Diyos na Poon natin.
Tatlong taon itong hayop
na tutulungan ng Diyos
umaral ng liko’t buktot,
at saka naman sisipot
si Elias at si Enok.
Itong dalawang Propeta
mangangaral sa lahat na
ng hindi mapalamara,
ng katawa’t kaluluwa
ng tanang anak ni Eba.
Kung matanto’t maalaman
ng Anti Kristong bulaan
yaong mga pangangaral,
ipararakip pagkuwan
at agad papupugutan.
At saka ang gagawin pa
nitong lilo’t palamara
kaniyang ipakukuha,
at ihahayag sa plaza
ang bangkay nitong dalawa.
At ng doon matalastas
ng taong nagtitimpalak
na liko at pawang linsad
ang pangangaral sa lahat
ni Enok at ni Elias.
Saan di kung mapanood
makita yao’t matalos
ng taong mahinang loob,
puso nilang marurupok
ay agad malalamuyot.
Maniniwalang totoo
sa aral ng Anti Kristo
lalo na kung magmilagro
may sakit patay na tao
ay bubuhaying totoo.
Gayon ang sabi at wika
ni Hesus Haring dakila
kaikailan ma’y wala
taong lumitaw sa lupa
na para nitong kasama.
Santong Diyos na mataas
poot mo po’y paglubag
sa aming iyong obehas,
at iyong mga alagad
na pawang natitiwalag.
Sino ang makatataya
ng iyong pagka-Hustisia
ito nga ang siyang dusa,
ng mga taong lahat na
sa madlang pagkakasala.
Bagaman at ipapatay
ng dalawang mga banal
kung maging apat na araw
ay mag-uling mabubuhay
sa Diyos na kalooban.
Mananaog naman dito
ang isang Anghel ni Kristo
pupuksa sa mga lilo,
at pupugutang totoo,
hari nilang Anti Kristo.
Ito’y siyangsinasaysay
sa sulat napapalaman
si San Miguel na matapang,
Prinsipe sa kalangitan
ang pupugot sa bulaan.
At kung baga mamatay na
ang taksil at palamara
saan di nga mag-iiba,
ang nagsisampalataya
sa lihis na aral niya.
Nguni’t pahihintulutan
ng Diyos ang katauhan
ang mundo’y bago matunaw,
ay hihinting makaraan
ang apatnapung araw.
Ito kaya’y pahintulot
sa atin nang Poong Diyos
ay ng magsising tibobos,
tayo at mag-ibang loob
sa gawang liko at buktot.
Sa malaking kataksilan
natin at kapalaluan
dahilan sa kayamanan,
ay ang ibang mga hunghang
di mag-iiba nang asal.
Lalo na nga kung ang tao
ay mahirap nang totoo
ang loob niyang magbago
ay magumon na sa bisyo
ang wika nga ni San Pablo.
Halos hindi matahimik
sandali ma’y di maidlip
sa puso’y hindi mapaknit
tuwi na’y lumiligalig
kapalaluang umaakit.
Kung maganap na ang araw
tadhana nang Maykapal
kapagdaka’y bibitiwan,
ang poot at kagalitan
at parusang ibibigay.
Kukulog nama’t lilintik
kidlat na makatutulig,
ang hangi’t bagyong mahilis
at uugong na masakit
yaong elementong tubig.
Ang lupa’y malilinggatong
walang tahan ng paglindol
ang kahoy at mga ibon,
tatangis at hahagulgol
sindak sa gayong panahon.
Magmumula nga sa Langit
ulan, apoy na masakit
sa lupa’y halos tumakip
susunog magpapasakit
sa mga taong bulisik.
Kung maubos na mapuksa
ginto at yaman sa lupa
ang apoy nama’y bababa,
susunugin alipala
tao at hayop na madla.
Ang tore’t mga palasio
bahay sadyang edipisyo
mga kalakhan sa mundo
walang pagsalang totoo
magiging uling at abo.
Lahat nating minamahal
dito sa lupang ibabaw
na sa hangi’y di pahipan
kung dumating na ang araw
para-parang matutunaw.
Ano pa’t walang titira
tao yaman at balana
mawawalang para-para
lalong sukat ipangamba
kung anong daratning hangga.
At sa Balye ni Hosapat
hihipan yaong pakapak
na ipupukaw sa lahat
ang Anghel ay matatawag
ito ang ipangungusap.
Bangon kayo mga patay
nagsidulog kayong tunay
sa mataas na hukuman,
niyong Sumakop sa tanan,
Haring makapangyarihan.
Ang kalakasan ng boses
lalo sa kulog at lintik
sa lupa’t sampung sa Langit,
sa impierno’t sandaigdig
ang tawag ay maririnig.
Ay ano’y kung mailagda
ng Anghel ang gayong wika
magbangon alipala,
ang lahat ng taong madla
na nangamatay sa lupa.
At kahit mangawalat man
buto natin sa katawan
mag-uuling magkapisan,
anupa’t di magkukulang
ng ano mang kasangkapan.
Ang lahat ng kaluluwa
papasok kapagkaraka
sa kata-katawan nila,
magpipisa’t magsasama
sa tuwa o pagdurusa.
Doon na magsusumpaan
ang kaluluwa’t katawan
nguni’t yaong mga banal
ng mga makasalan,
magpupuring walang humpay.
Kung mabuhay na ang lahat
kay Adang mga Inanak,
sa Balye rin ni Hosapat,
magpipisang walang liwag
gayon ang sabi’t pahayag.
Doo’y wala ng matanda
at wala rin namang bata
edad tatlong po’t tatlo nga
ang taon ng taong madla
nang nabubuhay sa lupa.
Doon sa pagkakapisan
nang mga lilo’t banal
pagbubukdin-bukdin naman,
sapagka’t aalingasaw
baho nang makasalanan.
Ang katawang mapapalad
nang mga banal na lahat
ang bango’y hahalimuyak,
ang mukha’t magliliwanag
lalo sa araw ng ningas.
Ano nga’y kung mabukod na
ang banal sa taong sala
mananaog kapagdaka,
si Hesus na Poong Ama
madlang Anghel ang kasama.
Kasama ring mananaog
ang lahat ng mga Santos
at siyang saksing tibobos,
niyong biyaya ni Hesus
sa taong taksil na loob.
Doon naman ay kasama
ang Birhen Santa Maria
lalong saksing nakakita
nang pagsakop at pagkalara
ni Hesus sa taong sala.
Ano pa’t itong Mesias
ay nagigitna sa lahat
kasiping ang Inang liyag
tumutuntong yumayakap
sa maputing alapaap.
At doon sa pagpanaog
ay nangunguna ang Krus
estandarteng itinubos
ipinagwagi ni Hesus
sa malupit na demonyos.
Yaong Krus kung matingnan
nang taong makasalanan
agad pangingilabutan,
sa dili pakikinabang
bungang kasarap-sarapan.
Nguni’t kaliga-ligaya
ikatutuwang makita
niyong banal na lahat na,
tunay na nagpenitensia
at tinangisan ang sala.
At kung dumating na naman
itong hukom na matapang
sa balyeng paghuhukuman
mauupo kapagkuwan
sa mahal niyang luklukan.
Ang kasiping naman niya
isang trono ang handa na
luluklukan ni Maria,
doo’y di na abogada
ang lagay ng Birhen Ina.
Kundi bagkus nganing saksi
aayop at duruhagi
sa mga taong tumanggi
sa aral niya at sabi
at nasa niyang mabuti.
Doon din naman sa kanan
ni Hesus ay kaagapay
labing-dalawang luklukan,
na talagang lilikmuan,
ng Apostoles na tanan.
Ay yaong labing-dalawang
mga Apostoles niya
ay siayng lalung-lalo pa
doon ay magpapasiya
ng marahas na parusa.
Ano pa’t ang tanang banal
ay kanilang kinakanan
ang lilo’t makasalanan
sa taga impiernong bayan
sa kaliwa mapipisan.
Kasama’t hahalubilo
ang madlang mga demonyo
Santong Diyos ano ito!
sino kaya’t aling tao
doon ang hindi manglumo?
Doon na nga mabubuksan
ang libro nang kabanalan
gayon din ang kasamaan,
pawang mangagpapaluwal
lihim na ating inasal.
Ang gawa ng taong lahat
lihim na di nahahayag
pawang mangasisiwalat,
na anaki’y nalilimbag
na noo’y nangasusulat.
Kahima’t makasalanan
lubhang kahalay-halayan
ng dito’y nangabubuhay,
kung mangagsising matibay
doo’y mangagsisikinang.
Ano pa’t uusisain
doon at sasaliksikin
ang lahat ng gawa natin,
mga wika at panimdim
kahit hayag man at lihim.
Kung mausisa na naman
lahat nating kagagawan
alipala’y hahatulan,
ng mga Santos at banal
ito ang siyang tuturan.
Venti, Benedicti Patris mei,
Et percipite regnum
caelorum.
Halina mga katoto
na pinagpalang totoo
ng Diyos Haring Ama ko
at ngayo’y kamtan ninyo
ang tuwa sa Paraiso.
Halina at inyong kamtan
ang Langit na kataasan
luwalhating inilaan,
ng Ama kong lubhang mahal
sa mga Santos at banal.
At kung ito ay mawika
ni Hesus sa taong madla
na kaniyang pinagpala,
ay lilingon namang bigla
sa tanang na sa kaliwa
Galit na walang kapara
ang mukha ay namumula
nakatatakot makita,
ang dalawang mata niya
parang mabisang sentelya.
Pagdaka’y ibubulalas
parusang kasindak-sindak,
sa harap ng taong lahat
ni Hesus Haring mataas
ito ang ipinangungusap:
Ite maledicti in ignem
aeternum.
Mangagsilayo na kayo
sa akin sukaba’t lilo
tampalasang mga tao
at masuwaying totoo
malupit na walang tuto.
Hayo na’t inyong kamtan
apoy sa impiernong bayan
sa inyo’t sa diablong tanan,
inihanda’t inilaan
na magparating man saan.
Sa laki ng dalang poot
ng pangungusap ni Hesus
ang madagundong na tunog,
tantong kakila-kilabot
yaong boses na mataos.
Mabubuka alipala
ang tinutuntungang lupa
lalamunin yaong madla,
tao’t diablong masasama
mga malulupit na diwa.
Doo’y mangagkakagatan
sila’t mangaghihilahan
ang madlang pagsusumpaan,
ang hirap at kasakitan
walang katapusa’t hanggan.
At kung magawa na ito
ni Hesus sa mga lilo
yayakagin ng totoo,
ang mga banal na tao
doon sa Langit na Reino.
Laking tuwa at ligaya
nang katawa’t kaluluwa
magpupuri’t magsasaya
doo’y matatamo nila
luwalhating walang hangga.
Santong Diyos ikaw nga
ang tantong banal na lubha
sa magaling mapagpala,
mapagbawi’t mabagsik nga
sa taong lilo’t masama.
A R A L
Oh mga Kristianong tanan
na mapagbantog na aral
mag-isp ka na’t magnilay,
loob nating salawahan
sa gawang di katuwiran.
Talikdan na ngang totoo
ang mga banal sa mundo
tumulad kay Hesukristo,
nang tayo’y huwag mabuyo
sa aral ng mga lilo.
Ang ating mga katawan
di sasala’t mamamatay
gayon din ang dilang bagay,
ginto’t pilak kayamanan
ang lahat ay matutunaw.
Ano at di pa magbawa
mga gawa mong lahat na?
bakit di ka mabalisa,
loob na napalamara
sa gawang pagkakasala?
Ano at di pa malumbay
tayo at di kilabutan
kung ang lalong mga banal
nanginginig ang katawan
kung ito’y magunam-gunam?
Oh taong nakalilimot
sa sala’y nakakatulog
pukawin nag iyong loob,
at isipin mong tibobos
ang sa mundong pagkatapos.
At kung di ka gumanito
sa aba mo ngang aba mo
walang pagsalang totoo,
sapilitang daratnin mo
hirap sakit sa impierno.
Samantalang may oras pa
ay maglaan kang maaga
kung gumabi’t dumilim na,
ay lalong maghihirap ka
gumawa’y ngangapa-ngapa.
Ang puso mo’t iyong loob
iyong ialay sa Diyos
magsisi ka na’t matakot
ng marating mong tibobos
ang bayan ng Santa’t Santos.
At kung marating na naman
ang Langit na kapisanan
ay doon na makakamtan
ang yama’t kaginhawahan
ng Diyos Poong Maykapal.
W A K A S
Panginoong Hesukristo sa
Sanglibutang tao.
Ang winika ni San Mateo
sa kanyang Ebanghelio
walang pagsalang totoo,
aniya’y si Hesukristo
muling mananaog dito.
Kaniya ngang huhukuman
ang buong Sangkatauhan
nguni’t hindi malalaman,
nino mang banal na banal
kung aling oras at araw.
Subali’t hindi sasala
itong pagparito niya
niyong pa mang unang-una,
kaniyang ipinagbadya
sa mga Santos Propeta.
Kaya nga at itinitik
sa buong Salmos ni David
itong araw kung sumapit
pawang magugulong pilit
ang lupa sampu ng Langit.
Nang kay Moises ay iabot
ang sampung utos na Diyos
madlang kakila-kilabot,
ang tunay na napanood
doon sa Sinay na bundok.
Dilim na kapanglaw-panglaw
kidlat ay di magpatantan
kulog ay gayon din naman,
na anaki’y magugunaw
ang buong sangkabundukan.
Yaon ay kaya pakita
nang Diyos sa taong sala
ng matanto ng lahat na
na dapat magsitalima
ang tao sa utos niya.
Kung doon sa pag-aabot
kay Moises niyong utos
gayon nang katakut-takot
na ipinakita nang Diyos
doon sa Sinay na bundok.
Di lalong kagitla-gitla
kung muling manaog siya
at tayo’y huhukuman na,
saka hihingan nang kuenta
ang tao kung tumalima.
Doon nga ipatatanghal
sa buong sangsinukuban
ang buong kapangyarihan
at ganap na kabagsikan
ng Diyos Poong Maykapal.
Hindi na mababang loob
ang ipakikita ni Hesus
para nang unang manaog,
niyong ipako sa Krus
nang mga lilong hudyos.
Kundi matang nanglilisik
at mukhang puno ng galit
saka ang hawak at bitbit,
nitong Diyos na mabagsik
espadang namimilansik.
Araw na ibig matupad
ni Hesus Haring mataas
pagbawi sa mga sukab,
galit niyang nag-aalab
laong panahong iningat.
Ano pa’t doo’y wala na
munti mang miserikordia
at ang pananangan niya,
ang paghuhukom sa lahat na
ng kaniyang pagkahustisya.
At kung dumating na naman
ang panahong takdang araw
sa Langit at kalupaan
sa hangin at karagatan
may mga tandang lilitaw.
Ang mga kometang ito
ay makikitang totoo
kung matatapos ang mundo,
ano pa’t ang madlang tao
para-parang magugulo.
At ang araw na masinag
ay magdidilim na agad
at ang sangmaliwanag
mamumulang dili hamak
dugo ang siyang katulad.
At ang bituing lahat na
tala at madlang planeta
ay kukulimlim pagdaka
tuloy namang mag-iiba
sa dating tahanan nila.
Anaki’y mangahuhulog
sa lupa ang tanang astros
tantong kakila-kilabot
ang maiilap na hayop
sa baya’y magsisipasok.
Pawang mangagsisiungal
ng tantong kalumbay-lumbay
at ito’y pakitang tunay,
sa magiging kasiraan
ng kanilang pagkabuhay.
Sa dagat magsisibangon
matataas na daluyong
kaigtla-gitla ang ugong,
ang lupa’y malilinggatong
halos tabunan ng alon.
Sa hangi’y mapapakinggan
ang malaking kaingayan
ay parating magigikla,
ang katulad at kabagay
ehersitong nag-aaway.
Katakut-takot ang kidlat
kulog ay lubhang malakas
lintik ay mananambulat,
ang bundok at mga gubat
para-parang mag-aalab.
Magugulong di kawasa
ang mga tao sa lupa
ang lahat ay mamumutla
di mabibigkas ng dila
at mangawawalang diwa.
Di na mangagkakatuto
bata’t matanda sa mundo
ano pa nga’t gulong-gulo
at kapuwa rin Kristiano
mangagbabakang totoo.
Nguni at ito’y hindi pa
na sukat ikabalisa
ang lalong kagitla-gitla,
na mundo’y kung sumipot na
yaong taong palamara.
Yaong sukaban at lilo
magdarayang walang tuto
kalupit-lupit na tao,
kampon ng mga demonyo
ang pangala’y Anti Kristo.
Ang wika ng mga paham
na nagsabi at nagsaysay
ay yaong tribi ni Dan,
siya raw panggagalingan
nitong lilo at kaaway.
Halay na di mamagkano
ng dugo’t pagiging-tao
ipaglilihi ang lilo,
sa kasalanang insesto
na galing sa sakrilehio.
Kung ito’y ipagbuntis na
ng kulang palad na ina
ay parating magigikla,
at madla ang makikita
na katatakutan niya.
Parating gugulat-gulat
yaong inang kulang palad
at alapaap ng alapaap,
at kaya gayon ang sindak
demonyo nga ang lalabas.
Ito ang siyang nakita
ni San Huan na nagbadya
sa Apokalipsis niya,
ng panahong una-una
hayop na walang kapara.
Lalo sa hayop na tanan
na kaniyang napagmasdan
katakut-takot matingnan,
pito ulo’t sampung sungay
iisa naman ang katawan.
Doon nahahalimbawa
kapangyarihang dakila
nitong malupit na diwa,
ng siyang ipaniwala
ng imbing tao sa lupa.
Gayon ang sabi’t pahayag
ng mga Santos Propetas
kaya naman isinulat,
nang mga Ebanghelistas
sa Ebanghelyong marilag.
Ito’y pagkakalooban
nang Diyos at kapasyahan
gumawa ng kababalaghan,
at kaniyang makakamtan
ang yaman sa karagatan.
Ang mga pagmimilagro
tutulungan ng demonyo
siya ay magkakabayo,
ano pa’t sa buong mundo
maghahari itong lilo.
Ang kaniyang mga aral
masasama’t di katuwiran
madlang ugali’y mahalay,
ipagbabantog sa tanan
siya’y ang Kristianong tunay.
Ang lahat niyang kasama
mamamansag na Propeta
hihibuan ang lahat na
nang magsisampalataya
sa lihis na aral niya.
Ang sino mang sumalansang
at sa kaniya’y sumuway
tambing na parurusahan,
ng dusang makamamatay
para ng martir na tunay.
At ang mga masunurin
sa gawang hindi magaling
kaniyang pagpapalain,
ng tumalikod na tambing
sa Diyos na Poon natin.
Tatlong taon itong hayop
na tutulungan ng Diyos
umaral ng liko’t buktot,
at saka naman sisipot
si Elias at si Enok.
Itong dalawang Propeta
mangangaral sa lahat na
ng hindi mapalamara,
ng katawa’t kaluluwa
ng tanang anak ni Eba.
Kung matanto’t maalaman
ng Anti Kristong bulaan
yaong mga pangangaral,
ipararakip pagkuwan
at agad papupugutan.
At saka ang gagawin pa
nitong lilo’t palamara
kaniyang ipakukuha,
at ihahayag sa plaza
ang bangkay nitong dalawa.
At ng doon matalastas
ng taong nagtitimpalak
na liko at pawang linsad
ang pangangaral sa lahat
ni Enok at ni Elias.
Saan di kung mapanood
makita yao’t matalos
ng taong mahinang loob,
puso nilang marurupok
ay agad malalamuyot.
Maniniwalang totoo
sa aral ng Anti Kristo
lalo na kung magmilagro
may sakit patay na tao
ay bubuhaying totoo.
Gayon ang sabi at wika
ni Hesus Haring dakila
kaikailan ma’y wala
taong lumitaw sa lupa
na para nitong kasama.
Santong Diyos na mataas
poot mo po’y paglubag
sa aming iyong obehas,
at iyong mga alagad
na pawang natitiwalag.
Sino ang makatataya
ng iyong pagka-Hustisia
ito nga ang siyang dusa,
ng mga taong lahat na
sa madlang pagkakasala.
Bagaman at ipapatay
ng dalawang mga banal
kung maging apat na araw
ay mag-uling mabubuhay
sa Diyos na kalooban.
Mananaog naman dito
ang isang Anghel ni Kristo
pupuksa sa mga lilo,
at pupugutang totoo,
hari nilang Anti Kristo.
Ito’y siyangsinasaysay
sa sulat napapalaman
si San Miguel na matapang,
Prinsipe sa kalangitan
ang pupugot sa bulaan.
At kung baga mamatay na
ang taksil at palamara
saan di nga mag-iiba,
ang nagsisampalataya
sa lihis na aral niya.
Nguni’t pahihintulutan
ng Diyos ang katauhan
ang mundo’y bago matunaw,
ay hihinting makaraan
ang apatnapung araw.
Ito kaya’y pahintulot
sa atin nang Poong Diyos
ay ng magsising tibobos,
tayo at mag-ibang loob
sa gawang liko at buktot.
Sa malaking kataksilan
natin at kapalaluan
dahilan sa kayamanan,
ay ang ibang mga hunghang
di mag-iiba nang asal.
Lalo na nga kung ang tao
ay mahirap nang totoo
ang loob niyang magbago
ay magumon na sa bisyo
ang wika nga ni San Pablo.
Halos hindi matahimik
sandali ma’y di maidlip
sa puso’y hindi mapaknit
tuwi na’y lumiligalig
kapalaluang umaakit.
Kung maganap na ang araw
tadhana nang Maykapal
kapagdaka’y bibitiwan,
ang poot at kagalitan
at parusang ibibigay.
Kukulog nama’t lilintik
kidlat na makatutulig,
ang hangi’t bagyong mahilis
at uugong na masakit
yaong elementong tubig.
Ang lupa’y malilinggatong
walang tahan ng paglindol
ang kahoy at mga ibon,
tatangis at hahagulgol
sindak sa gayong panahon.
Magmumula nga sa Langit
ulan, apoy na masakit
sa lupa’y halos tumakip
susunog magpapasakit
sa mga taong bulisik.
Kung maubos na mapuksa
ginto at yaman sa lupa
ang apoy nama’y bababa,
susunugin alipala
tao at hayop na madla.
Ang tore’t mga palasio
bahay sadyang edipisyo
mga kalakhan sa mundo
walang pagsalang totoo
magiging uling at abo.
Lahat nating minamahal
dito sa lupang ibabaw
na sa hangi’y di pahipan
kung dumating na ang araw
para-parang matutunaw.
Ano pa’t walang titira
tao yaman at balana
mawawalang para-para
lalong sukat ipangamba
kung anong daratning hangga.
At sa Balye ni Hosapat
hihipan yaong pakapak
na ipupukaw sa lahat
ang Anghel ay matatawag
ito ang ipangungusap.
Bangon kayo mga patay
nagsidulog kayong tunay
sa mataas na hukuman,
niyong Sumakop sa tanan,
Haring makapangyarihan.
Ang kalakasan ng boses
lalo sa kulog at lintik
sa lupa’t sampung sa Langit,
sa impierno’t sandaigdig
ang tawag ay maririnig.
Ay ano’y kung mailagda
ng Anghel ang gayong wika
magbangon alipala,
ang lahat ng taong madla
na nangamatay sa lupa.
At kahit mangawalat man
buto natin sa katawan
mag-uuling magkapisan,
anupa’t di magkukulang
ng ano mang kasangkapan.
Ang lahat ng kaluluwa
papasok kapagkaraka
sa kata-katawan nila,
magpipisa’t magsasama
sa tuwa o pagdurusa.
Doon na magsusumpaan
ang kaluluwa’t katawan
nguni’t yaong mga banal
ng mga makasalan,
magpupuring walang humpay.
Kung mabuhay na ang lahat
kay Adang mga Inanak,
sa Balye rin ni Hosapat,
magpipisang walang liwag
gayon ang sabi’t pahayag.
Doo’y wala ng matanda
at wala rin namang bata
edad tatlong po’t tatlo nga
ang taon ng taong madla
nang nabubuhay sa lupa.
Doon sa pagkakapisan
nang mga lilo’t banal
pagbubukdin-bukdin naman,
sapagka’t aalingasaw
baho nang makasalanan.
Ang katawang mapapalad
nang mga banal na lahat
ang bango’y hahalimuyak,
ang mukha’t magliliwanag
lalo sa araw ng ningas.
Ano nga’y kung mabukod na
ang banal sa taong sala
mananaog kapagdaka,
si Hesus na Poong Ama
madlang Anghel ang kasama.
Kasama ring mananaog
ang lahat ng mga Santos
at siyang saksing tibobos,
niyong biyaya ni Hesus
sa taong taksil na loob.
Doon naman ay kasama
ang Birhen Santa Maria
lalong saksing nakakita
nang pagsakop at pagkalara
ni Hesus sa taong sala.
Ano pa’t itong Mesias
ay nagigitna sa lahat
kasiping ang Inang liyag
tumutuntong yumayakap
sa maputing alapaap.
At doon sa pagpanaog
ay nangunguna ang Krus
estandarteng itinubos
ipinagwagi ni Hesus
sa malupit na demonyos.
Yaong Krus kung matingnan
nang taong makasalanan
agad pangingilabutan,
sa dili pakikinabang
bungang kasarap-sarapan.
Nguni’t kaliga-ligaya
ikatutuwang makita
niyong banal na lahat na,
tunay na nagpenitensia
at tinangisan ang sala.
At kung dumating na naman
itong hukom na matapang
sa balyeng paghuhukuman
mauupo kapagkuwan
sa mahal niyang luklukan.
Ang kasiping naman niya
isang trono ang handa na
luluklukan ni Maria,
doo’y di na abogada
ang lagay ng Birhen Ina.
Kundi bagkus nganing saksi
aayop at duruhagi
sa mga taong tumanggi
sa aral niya at sabi
at nasa niyang mabuti.
Doon din naman sa kanan
ni Hesus ay kaagapay
labing-dalawang luklukan,
na talagang lilikmuan,
ng Apostoles na tanan.
Ay yaong labing-dalawang
mga Apostoles niya
ay siayng lalung-lalo pa
doon ay magpapasiya
ng marahas na parusa.
Ano pa’t ang tanang banal
ay kanilang kinakanan
ang lilo’t makasalanan
sa taga impiernong bayan
sa kaliwa mapipisan.
Kasama’t hahalubilo
ang madlang mga demonyo
Santong Diyos ano ito!
sino kaya’t aling tao
doon ang hindi manglumo?
Doon na nga mabubuksan
ang libro nang kabanalan
gayon din ang kasamaan,
pawang mangagpapaluwal
lihim na ating inasal.
Ang gawa ng taong lahat
lihim na di nahahayag
pawang mangasisiwalat,
na anaki’y nalilimbag
na noo’y nangasusulat.
Kahima’t makasalanan
lubhang kahalay-halayan
ng dito’y nangabubuhay,
kung mangagsising matibay
doo’y mangagsisikinang.
Ano pa’t uusisain
doon at sasaliksikin
ang lahat ng gawa natin,
mga wika at panimdim
kahit hayag man at lihim.
Kung mausisa na naman
lahat nating kagagawan
alipala’y hahatulan,
ng mga Santos at banal
ito ang siyang tuturan.
Venti, Benedicti Patris mei,
Et percipite regnum
caelorum.
Halina mga katoto
na pinagpalang totoo
ng Diyos Haring Ama ko
at ngayo’y kamtan ninyo
ang tuwa sa Paraiso.
Halina at inyong kamtan
ang Langit na kataasan
luwalhating inilaan,
ng Ama kong lubhang mahal
sa mga Santos at banal.
At kung ito ay mawika
ni Hesus sa taong madla
na kaniyang pinagpala,
ay lilingon namang bigla
sa tanang na sa kaliwa
Galit na walang kapara
ang mukha ay namumula
nakatatakot makita,
ang dalawang mata niya
parang mabisang sentelya.
Pagdaka’y ibubulalas
parusang kasindak-sindak,
sa harap ng taong lahat
ni Hesus Haring mataas
ito ang ipinangungusap:
Ite maledicti in ignem
aeternum.
Mangagsilayo na kayo
sa akin sukaba’t lilo
tampalasang mga tao
at masuwaying totoo
malupit na walang tuto.
Hayo na’t inyong kamtan
apoy sa impiernong bayan
sa inyo’t sa diablong tanan,
inihanda’t inilaan
na magparating man saan.
Sa laki ng dalang poot
ng pangungusap ni Hesus
ang madagundong na tunog,
tantong kakila-kilabot
yaong boses na mataos.
Mabubuka alipala
ang tinutuntungang lupa
lalamunin yaong madla,
tao’t diablong masasama
mga malulupit na diwa.
Doo’y mangagkakagatan
sila’t mangaghihilahan
ang madlang pagsusumpaan,
ang hirap at kasakitan
walang katapusa’t hanggan.
At kung magawa na ito
ni Hesus sa mga lilo
yayakagin ng totoo,
ang mga banal na tao
doon sa Langit na Reino.
Laking tuwa at ligaya
nang katawa’t kaluluwa
magpupuri’t magsasaya
doo’y matatamo nila
luwalhating walang hangga.
Santong Diyos ikaw nga
ang tantong banal na lubha
sa magaling mapagpala,
mapagbawi’t mabagsik nga
sa taong lilo’t masama.
A R A L
Oh mga Kristianong tanan
na mapagbantog na aral
mag-isp ka na’t magnilay,
loob nating salawahan
sa gawang di katuwiran.
Talikdan na ngang totoo
ang mga banal sa mundo
tumulad kay Hesukristo,
nang tayo’y huwag mabuyo
sa aral ng mga lilo.
Ang ating mga katawan
di sasala’t mamamatay
gayon din ang dilang bagay,
ginto’t pilak kayamanan
ang lahat ay matutunaw.
Ano at di pa magbawa
mga gawa mong lahat na?
bakit di ka mabalisa,
loob na napalamara
sa gawang pagkakasala?
Ano at di pa malumbay
tayo at di kilabutan
kung ang lalong mga banal
nanginginig ang katawan
kung ito’y magunam-gunam?
Oh taong nakalilimot
sa sala’y nakakatulog
pukawin nag iyong loob,
at isipin mong tibobos
ang sa mundong pagkatapos.
At kung di ka gumanito
sa aba mo ngang aba mo
walang pagsalang totoo,
sapilitang daratnin mo
hirap sakit sa impierno.
Samantalang may oras pa
ay maglaan kang maaga
kung gumabi’t dumilim na,
ay lalong maghihirap ka
gumawa’y ngangapa-ngapa.
Ang puso mo’t iyong loob
iyong ialay sa Diyos
magsisi ka na’t matakot
ng marating mong tibobos
ang bayan ng Santa’t Santos.
At kung marating na naman
ang Langit na kapisanan
ay doon na makakamtan
ang yama’t kaginhawahan
ng Diyos Poong Maykapal.
W A K A S
0 comments:
Post a Comment