Monday, March 2, 2009

PASYONG MAHAL - VIERNES SANTO-ANG PAGBABANGON NG MAHAL NA SANTA CRUZ

Ang pagbabangon ng mahal

na Santa Krus

Ay ano’y sa mairaos

ang pagpapako kay Hesus

ay ang mga lilong loob,

ibinangon na ang Krus

at kanilang itinulos.

Sila ay may laang hukay

kanilang patitirikan

ang Krus ay iniuumang,

at kinadyot kapagkuwan

saka biglang binitiwan.

Ano pa’t si Hesukristo

naghirap nagpanibago

ang kanyang tanang buto

nayugyog nganing totoo

nagkakaslut-kaslot dito.

Saka pinakuan naman

ang dalawang magnanakaw

ano pa’t pinag-itanan

sa kaliwa at sa kanan

anaki’y makasalanan.


Dito na ngani natupad

ang luha ni Isaas

na itong Poong Mesias

iwawangkit itutulad

sa dalawang taong uslak.

Et cum iniquis reputatus est.

S.L.C. 22.

Dito na nga nalubhaan

nang hirap at kasakitan

tumingala kapagkuwan

sa Diyos Amang maalam

ito ang siyang tinuran:


Peter dimitte illis, non enim

Sciunt quid faciunt.

Ama kong Diyos na giliw

ang hingi ko po at hiling

ay iyo pong patawarin,

ang lahat ng taong taksil

na nangagpako sa akin.


Di nila namamalayan

itong kanilang inasal

walang loob kamunti man

magdalita ka po naman

sila’y huwag pag-isipan.


Nang ito’y maipangusap

araw ay tanghaling tapat

pawang nagsipanggilalas

dito sa ipinahayag

na paghingi niyang tawad.


Anila’y ano’t tiniis

yaong masinta’t maibig

mapagpagaling sa sakit,

at aliw nang tumatangis

ginhawa sa madlang hapis.


At yaong ministrong apat

na nagparipang nangahas

ay ang damit ng Mesias,

na sa katawa’y hinubad

pinagbahaging nagkaapat.


At yaong isang tunika

panakip sa balat niya

na wala nganing kostura,

habi nang kaniyang Ina

bukod yao’y alintana.


Di kinibo di inano

nang mga lilong hudyo

kung hatiin sayang kono

ay pinagsugalan dito

dalhing buo ng manalo.


Kaya nga pinagsugalan

yaong tunikang marangal

ang may palad na sino man

siyang mag-ari’t magtangan

at huwag nang pagtalunan.


Ani San Juang sumulat

alin man ang magkapalad

yao’y siyang mag-iingat

lahat nama’y nagsitanggap

nang nayari nilang usap.


Nagkatotoo ang sulit

niyong Propetang si David

dito’y kamukha’t kawangis

iyong sa unang inawit

ng pagbubukdin ang damit.


Diviserunt sibi vestimenta

mea, Et super vestem meam

miserunt sortem..

Psalm, 21 v.19

Ay nang matapos ito

lumuklok ang mga lilo

na balutiang soldado

tumatanod na totoo

sa pinakuang Kordero.


Ang Ebanghelistang apat

ang nagsaysay nagpahayag,

na si Pilato’y nagdagdag,

sa Krus nitong Mesias

nag isant rotulong sulat.


Ang unang sulat ay ….I

ang pangalawa ay …………..N

ang ikatlo nama’y ………..R

ang ikapat ay …………………..I

kahulugan ay ganiri:


Ang unang I ay Jesus

at ang N Nazarenos

R nama’y Rex na lubos

ang I sa huli’t buntot

ay Judaeorum na puspos.


Ang mga nagwika nito

ay tatlong lahi sa mundo

Hebreo, Griego’t Latino,

kung pagnuynuying totoo

ang kahuluga’y ganito:


Kung tatagaluging lubos

ang wikang ito’y talos

ito anilang si Hesus,

pagkatao’y Nazarenos

Hari ng mga hudyos.


Ito’y kaya utos naman

ni Pilatong punong bayan

rotulong ipinalagay,

ay pag-ayop niyang tunay

sa hudyong karamihan.


Nang Makita ang rotulo

na parikit ni Pilato

sa ulunan nga ni Kristo,

ang tanang mga hudyo

alipala’y nagkagulo.


Agad silang nagsilakad

at kay Pilato’y humarap

anila ay hindi dapat,

balatong po iyong sulat

na inyong ipinaragdag.


At kaya kami’y nagpilit

na naparito’t lumapit

nang inyo pong ipaalis,

rotulong lihis na lihis

ang palama’y di matuwid.


Ang kay Pilatong pasiya

wikang sagot sa kanila:

di ko na mababago pa,

nasulat ay nasulat na

wala nang pagkakaiba.

At bagaman katuwiran

ang inyong pag-aapelar

ay di ko ipagagalaw,

hayo na at kayo’y manaw

at diko nga pakikinggan.

Nalis na ang mga lilo

galit ay di mamagkano

upasala’y mago’t mago

sa hukom na si Pilato

nang di paayong totoo.

Doon sa pagkabayubay

ni Kristong nahihirapan

ay ang mga tampalasan,

pagmura ay walang humpay

ngusuan nama’t labian.

Ang wika nilang pag-ayop

na kung Hari kang tibobos

tunay na Anak ni Diyos

magkalag ka at maghugos

nang pagkapako sa Krus.


Kung ito’y iyong magawa

kami ay maniniwala

ano pa at tinutuya,

ay aniya’y solopika

ano’t di ka magka-wala.


Di ba ikaw ang nagsaysay

mag-wawalat ng Simbahan

at kung masira mo naman,

yayariin mo ring tunay

sa loob ng tatlong araw.


Ang katawan mo pang lilo

kaya ang di iligtas mo

kung di mo magawa ito,

sinungaling kang totoo

hunghang malupit na tao.


Ano pa’t hindi maisip

pag-uroy nang malulupit

walang sawa nang paglait,

ibinubunto ang galit

sa Poong kaibig-ibig.


At kaya ipinagitna

nila ang Poong dakila

sa dalawang makuhila,

yaon daw pagpalibhasa

at lubos nilang pagkutya.


Na ang balang makakita

si Hesus doon ipara

gayon ang taguri nila

kamukha rin at kapara

nang dalawang palamara.


Sa dalawang mga lilo

ang sa kanan ay natuto

na binabanal si Kristo

aniya’y banal na tao

banayad at di magaso.


At ang kawikaan niya

kahima’t binigyan dusa

sa Krus ay patayin pa,

hindi taong palamara

at wala munti mang sala.


Kung kaya ginawa ito

kainggita’t pangimbulo

nang mga lilong hudyo

ng di panganlang si Kristo’y

Diyos at banal na tao.


Layo pa ng manalangin

at marinig yaong daing

ang nagpako’y patawarin

ginawa’y di nalilining

muli’t muli ang panimdim.


Na ang kaniyang winika

tantong ito ay Diyos nga

kaya’t maganda ang nasa,

sa nagpako’t nanganyaya

ang ganti ay pagpapala.


Mahanga’y ako’y dumaing

siya’y ating dalanginin

upang ako’y patawarin,

ng sala ko’t gawang linsil

yamang siya’y maawain.


A R A L

Ito ang titingnan nawa

nang matapang at gahasa

mapagtanim sa kapuwa,

di gumanti’t aayaw nga

mapanganlang siya’y dusta.

Hunghang ka’t walang tuto

mapagpalalong totoo

sa Panginoon mong ito,

bago’y malupit kang tao

walang halagang gaano.


Kung gayon ang iyong tika

tantong nagkakamali ka,

ang mababa ay maganda

siyang ikagi-ginhawa

may puri at may buhay pa.


At ano ang gayang damdam

sa taong mapagmatapang

dili ang kahahangganan,

pawang hirap, kasakitan,

ang munsing kung makaraan.


Pagpapahirap at sakit

hiya’t sising di mumuntik

at panganib nang panganib

lalu kung sala’y malupit

ang lahat ay umi-iit.

At huwag kang maglililo

sa iyong kapuwa tao

para ng hayop sa damo,

ngayon sa oras na ito

kamahala’y ayunan mo.


Sa iyo ay isinangkap

ang karamdama’t potensias

katawan mo ay malakas,

ng ibigin ka ng lahat

ano’t sa hayop tumulad?


Wala ka nang makabagay

bait mo ay magkatimbang

malaks ka ma’t matapang

lagna’t sakit bulinyanang

sa iyo’y makabubuwal.


Doon mo mapagkukuro

ang iyong pagkapalalo

na walang kahalong biro,

para pang kahoy na tuyo

kapagkaraka’y magugupo.


Kung mamamatay ka na nga

mangayupapa’t manglata

sa aba mo ngang sa aba!

malakas ka ma’t balita

daig ka nang mahihina.


Itong kapangahasan mo

kainggitang walang tuto

tuwina’y sa pagtatalo

para kang hayop na gago

sa apoy ka isusugbo.


Ang gawin mong katampatan

ang loob na kababaan

na malinis at mahusay,

huwag kang palatungayaw

sa Diyos na alang-alang.


Hindi at ang maisip mo

kung ikaw’y makipagtalo

baka pintasan ka aniya,

maturing duwag na tao

palamara’t walang apdo.


Tuwi na’y ang ginagawa

maghapong gagala-gala

balang makita sa lupa,

magkakamit upasala

sa matatabil mong dila.


Lahat ay nasasaliksik

niyang palalo mong bait

ang iba’t munting malingid,

dumi nila’y nababatid

bago’y ikaw ang marungis.


Ang madla’y nawiwikaan

at pagbubulung-bulungan

sa lihim nilang anuman,

kung magsulit at magtimbang

ikaw ang lalong mahalay.


Ang lahat ay nakakatha

dunong na magwika-wika

walang hindi upasala,

ang munting magkabihira

iyong ipinanglulura.


Maghinahon na’t maglubag

loob nating matataas

tayo’y tumulad ka Dimas,

miminsang siya’y tumawag

ay nagkamit nang patawad.


Kristiano’y samantalahin

itong panahong magaling

at yamana naghihintay rin,

si Hesus na Poon natin

at tayo’y kakatotohin.



0 comments: